άμεση απελευθέρωση

στους φυλακισμένους της εξέγερσης του Δεκέμβρη που άφησαν την ζεστασιά του καναπέ τους για να φωνάξουν και να χτυπηθούν και να τους στοιβάξουν τελικά σε κάτι κρύα βρώμικα δωματιάκια με κουβέρτες γεμάτες σκώρο με κρύο φαγητό και ακόμα πιο κρύους ανθρώπους όπου τελικά όλα είναι παγωμένα εκεί μπας και παγώσουν και εκείνοι και την επόμενη φορά δεν εξεγερθούν, στους περαστικούς που έτυχε να βρεθούν εκεί και τους μάζεψαν για να συμπληρωθεί το άθροισμα που είχε ο διμοιρίτης στα χαρτιά του ο οποίος έψησε και τους υφισταμένους του να δώσουν το χεράκι τους, άλλο που δεν ήθελαν και αυτοί, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με τα κλόμπ και τις καταθέσεις τους, ώστε να μην ξαναπεράσουν περαστικοί από εκεί, στους μετανάστες που περπατάνε όλοι σκυφτοί και καμπούρηδες, τόσο πια που τους φορτώνουνε στην πλάτη τα δεινά και συνεχίζουν να τους κατηγορούν για τα πάντα και να τους δείχνουν με το δάκτυλο σαν να θέλουν να τους βγάλουν το μάτι, στους αριστερούς που βλέπουν παντού αμερικανούς και πράκτορες, και χαράζουν δουλικά την γραμμή του κόμματος και του χρόνου τον νοέμβρη θα ανοίξουν πάλι το στόμα τους και για πολλοστή φορά θα μας πουν για τις δικές τους εξεγέρσεις που είχαν λόγο και ουσία και σκοπό και φυσικά δεν συγκρίνονται με τις δικές μας, γιατί το λένε αυτοί στα κανάλια όχι για κανένα άλλο λόγο, στους νοικοκυραίους μικροαστούς που φυλακισμένοι στα σπιτάκια τους με την τεράστια τηλεόρασή τους σκαλίζουν με τα χεράκια τους τα πληκτρολόγια και ακούνε συνεχώς ανέκφραστοι, και βλέπουν με τα ματάκια τους φοβισμένοι την παγωμένη οθόνη να βγάζει τις φωτιές του δεκέμβρη και ζητάνε από τους προστάτες τους περισσότερη ασφάλεια χωρίς να καταλαβαίνουν ότι χώνονται σε πιο βαθύ κελί, στους εργάτες που μπουσουλάνε στα πόδια των αφεντικών και παίρνουν λογιών λογιών ηρεμιστικά και σιρόπια για να περάσει η κρίση και η ανεργία και η φτώχεια και πάνε όλοι μαζί και φτιάχνουν ποτάμια τα δάκρυα έξω από τις τράπεζες να τους λυπηθούν λίγο ακόμα αλλά τους απαντάνε παγωμένα αυτόματα μεταλλικά μηχανάκια, στους διανοούμενους που έχουν πάρει μια κλωστή και ράψαν τα χείλια τους, ένα τσεκούρι και κόψαν τα χέρια τους, και πέρασαν παραμάνες στα μάτια, και αυτό όχι από αντίδραση αλλά γιατί κάποιοι τους είπαν ότι έτσι θα είναι πιο ωραίοι και πιο in και θα πουλάνε περισσότερο και αυτοί τους πίστεψαν, στους νέους που έχουν υποκύψει στην γοητεία της απογοήτευσης που δεν βλέπουν να γίνεται τίποτα και θέλουν να αποδράσουν από όλους και από όλα, να πάρουν τα βούνα, να φύγουν σε πιο κρύα μέρη γιατί δεν αντέχουν άλλο γιατί πνίγονται και γιατί δεν βλέπουν καμία διέξοδο.
άμεση απελευθέρωση σε όλους και σε όλα λοιπόν, μα πρώτα απ' όλα στους φυλακισμένους της εξέγερσης ...