Ευθύνη

ο χαμένος κρίκος της ευσυνειδησίας
κείτονταν δίπλα σε εκείνον της καταπίεσης και της συμμετοχής.
το άγριο ένστικτο μασούσε ένα φύλλο δάφνης
χασμουριόταν και προεξανήγγελε σιβυλλικούς λόγους.
Η αθωότητα βι-αζόταν δίπλα στα πουρνάρια.
ο λύκος χάιδευε παρθένο μαλλί
η αλεπού μαστόρευε τρύπες στη σίτα
Το αίμα έρρεε ανάμεσα στα πόδια της αθωότητας.
ο κυνηγός άναβε τσιγάρο ενθυμούμενος τις παλιές καλές ημέρες.
η γιαγιά έπλεκε κάλτσες για τον εγγονό που δεν ήρθε τον χειμώνα.
η φυσαλίδα του καφέ έσκαγε ανυπόμονα πάνω σε μάτι που έβραζε.
ο παππούς λιαζότανε.
Κι η αθωότητα ούρλιαζε ξεψυχώντας.
Εμείς που στο διάολο ήμασταν;