Όνειρα δαίμονες ξεφτίλισαν την τελευταία αίσθηση ηθικής του.
Γύρισε πλευρό και η ανάσα του άρπαξε μυρωδιά από νυχτολούλουδο.
Συντετριμμένα άνθη αναστέναξαν μέσα από τους βολβούς των ματιών του.
Η ζωή που θυμόταν ήταν ένα καροτσάκι σε μία ανηφόρα χωρίς σημαίες.
Σηκώθηκε και πήρε το όπλο του.
Βγήκε στην παγωμένη νύχτα.
Στόχευσε ψηλά.
Και ο κρότος ξεσήκωσε τις κουρνιαγμένες νυχτερίδες της ψυχής του.
22/1/09
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου